„Każdy chrześcijanin w sakramencie chrztu św. osobiście albo przez swoich rodziców chrzestnych wyrzekł się uroczyście szatana, jego pychy i dzieł, a obrał sobie Jezusa Chrystusa za Mistrza i wszechwładnego Pana, by jako niewolnik z miłości do Niego należeć.
Przyrzeczenie to – jak mówi św. Augustyn – jest największe i najuroczystsze.
K: Wpatrzeni w światło Chrystusa, odnówmy teraz przymierze Chrztu św., w którym niegdyś przyrzekaliście służyć Bogu w świętym Kościele. A zatem pytam każdego z was:
K: Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
W: Wyrzekam się.
K: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?
W: Wyrzekam się.
K: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
W: Wyrzekam się.
K: Czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
W: Wierzę.
K: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
W: Wierzę.
K: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
W: Wierzę.
K: Wyznajcie teraz, że chcecie praktykować przymierze chrzcielne w waszym codziennym życiu. Pytam zatem każdego z was:
K: Czy przyrzekasz z całych sił dążyć do świętości, do której zostałeś powołany łaską chrztu świętego?
W: Przyrzekam.
K: Czy przyrzekasz z pomocą łaski Bożej zachowywać wiernie przykazania Boskie i kościelne, i pogłębiać swoją wiarę?
W: Przyrzekam.
K: Czy przyrzekasz wiernie wypełniać wolę Bożą na drodze życiowego powołania – kapłańskiego, małżeńskiego, na drodze rad ewangelicznych – które wyrasta z sakramentu chrztu?
W: Przyrzekam.
K: Czy przyrzekasz dawać godne świadectwo wiary w swoim otoczeniu?
W: Przyrzekam.
K: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
W: Amen.
Dodaj komentarz