Ewangelia (Mt 4, 12-23)
Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
«Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».
Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.
Święty Mateusz, autor dzisiejszego fragmentu Ewangelii, miał szczęście ujrzeć na własne oczy spełnienie się proroctwa Izajasza i nie zawahał się zidentyfikować Jezusa z tą wielką światłością, która pojawiła się w Galilei i która szybko rozprzestrzeni się na cały świat, oświecając swoim blaskiem ludzi zanurzonych w ciemności grzechu i błędu. W ten oto sposób Apostoł zaznacza, że Jezus jest prawdziwym Mesjaszem, posłanym przez Boga, w którym spełniły się wszystkie proroctwa Starego Testamentu. Tak jak słońce o brzasku, Pan Jezus obejmuje świat blaskiem swej Boskości.
Pierwsi zostają ogarnięci przez nadprzyrodzone światło łaski i miłości prości rybacy z Galilei: dwaj bracia, Szymon i Andrzej oraz dwaj synowie Zebedeusza, Jakub i Jan. Otrzymują oni zaproszenie Jezusa: „Pójdźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi” (Mt 4,19). Ewangelia podkreśla szybkość ich reakcji: „Natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim” (tamże, 22). Jakże wielką hojność możemy podziwiać u tych pierwszych Apostołów Pana! Mimo, że wymagania Bożego powołania nie były dla nich w pełni zrozumiałe, nie wahali się zostawić wszystkiego; rodziny i pracy, by pójść w ślad za Mistrzem z Nazaretu: zaufali Jezusowi i bez zwłoki przyjęli Jego zaproszenie.
Jezus jest Światłem i Zbawieniem świata. Przez wieki, po Apostołach, wielu innych zostało zafascynowanych Jego Boskim światłem, uwierzyli w Niego jako obiecanego Mesjasza, posłuchali i poszli za Nim. Mistrz z Nazaretu również dziś zaprasza nas do pójścia za Nim. On oczekuje od nas szybkiej i wielkodusznej odpowiedzi, podobnej do odpowiedzi Apostołów, ponieważ chce, tak szybko jak to możliwe, zamieszkać w nas. Jak wiele radości wnosi do naszych serc myśl o wielkiej godności, którą obdarza nas Jezus, racząc wejść do naszego życia i zapraszając nas do pójścia za Nim! Ale Jego powołanie wymaga od nas podjęcia nowej drogi życia. To do tej radykalnej zmiany zapraszają nas dziś pierwsze słowa wypowiedziane przez Jezusa na początku Jego przepowiadania: „Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” (tamże, 17).
Słysząc Jego zaproszenie, nie można pozostać obojętnym. Królestwo Boże, które głosi, teraz uobecnione w Jego Osobie, jest czymś nowym, co musi zostać przyjęte w nas, aby mogło zakiełkować i wzrastać. Aby móc przyjąć Jego Osobę i królestwo Boże niezbędne jest, aby zostawić wszystko inne, oderwać się, przynajmniej sercem, od próżności tego świata, wyruszyć w drogę za przykładem Mistrza, przyjmując Jego wybory i Jego kryteria, Jego postawy i Jego sposób myślenia. Głęboka przemiana serca i umysłu jest niezbędnym warunkiem, by mieć udział w Królestwie Bożym. Tylko tam, gdzie są ludzie przemienieni przez łaskę Bożą, ustanawia się Królestwo Boże.
Pan Jezus, powołując Apostołów, powierza im wielką misję: „Uczynię was rybakami ludzi” (tamże, 19). Pan chce, aby światło Ewangelii rozszerzyło się aż po krańce ziemi. Wszyscy jesteśmy powołani do współdziałania w tej misji zbawienia.
Dodaj komentarz