Ewangelia (Mt 9, 36 – 10, 8)
Rozesłanie Apostołów
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: »Bliskie już jest królestwo niebieskie«. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.
Jezus jest Zbawicielem ludzi. Jego właśnie obiecał nam Bóg. Jego przyjście przepowiadali prorocy. I kiedy nastała pełnia czasów, urodził się w Betlejem. O tym wszystkim dobrze wiemy z Pisma św., ze Starego i Nowego Testamentu. Wiemy również, że Jezus powołał apostołów i zlecił im głoszenie Dobrej Nowiny, Ewangelii. My również jesteśmy wezwani przez Niego, byśmy słowem i przykładem, życiem naszym świadczyć o Jezusie.Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy” (Mt 10,7-8).
Jezus Chrystus zwraca się do nas dzisiaj z wielką troską:
„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.”
Siewcą i Panem Żniwa jest Bóg – sam Jezus. On zostawia już po sobie Żniwo- Słowo Boże, które trzeba zebrać a potem zagospodarować . Chrystus głosił swoją naukę wszystkim, którzy chcieli Go słuchać, ale główny Jego wysiłek był skierowany na formację Apostołów. Jego Ewangelią były nie tylko słowa, ale i czyny. Przede wszystkim ewangelią – był On sam. Ludzie przychodzili do Jezusa i Jego uczniów nie tylko dla tego, że potrzebowali chleba i uleczenia z różnych chorób. Ci ludzie jeszcze bardziej potrzebowali duchowych przewodników, którzy mogli ukazać im sens życia i uleczyć ich dusze ze zła i grzechu. Podczas swojej publicznej działalności nic nie napisał, nie pozostawił na piśmie ani jednego słowa ponieważ Jego słowa były nierozerwalne z Jego osobą . A cała nauka dopełniła się przez Zbawcze dzieło Jezusa — śmierć i zmartwychwstanie . Świadkami takiej Ewangelii byli Jego Uczniowie. Przekonali się , że Jezus z Nazaretu był Mesjaszem i Synem Bożym. Od samego początku zdawali sobie sprawę, że będą musieli głosić takiego Chrystusa jakiego poznali . Wiara nasza opiera się na silnym fundamencie Dwunastu —na autentycznych świadkach słów i czynów Jezusa. Jak ich Mistrz, tak również i Oni głosili Ewangelię, ale równocześnie wybierali odpowiednich ludzi, którzy im mogli pomagać i ich zastąpić. Przekazywali im swoją władzę z prawem przekazywania innym.
Ukochani Bracia i Siostry. Jezus Chrystus, Najwyższy i Wieczny Kapłan przyszedł do nas, aby nam służyć, najpierw osobiście, a następnie w swoich kapłanach. Powinniśmy Mu dziękować za każdego nowo wyświęconego kapłana .Powiedziałem z prawdziwego zdarzenia ,tak nie pomyliłem się ,bo są księża i księża którzy nie mają czasu dla wiernych i są marnymi robotnikami na żniwie Pańskim. I dlatego wielkie zadanie dla nas wszystkich –modlitwa, modlitwa i jeszcze raz modlitwa za tych kapłanów, którym jest ciężko, swoim życiem pokazać że jest się uczniem Jezusa.
Znamy imiona pierwszych żniwiarzy Jezusa . Było ich Dwunastu. Św. Mateusz w dzisiejszej Ewangelii podaje bardzo starannie ich imiona; prawdopodobnie chce przez to podkreślić, że ci ludzie zostali bardzo starannie wybrani przez Jezusa do specjalnej misji. Gdy Jezus ich powołał, obdarzył koniecznymi władzami, pouczył , jak mają postępować , dokładnie określił, co mają robić i głosić. Mają głosić Królestwo Boże, uzdrawiać chorych, wskrzeszać umarłych, oczyszczać trędowatych, wypędzać złe duchy. Wreszcie wskazuje im z jakim nastawieniem mają pracować: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.
My także wszystko od Jezusa dostajemy za darmo. Za nic nie musimy płacić. JEZU dajesz mi tyle swej miłości, mimo mej słabości i grzeszności, jesteś tak Wielce Miłosierny , dajesz mi wiele innych rzeczy i za nic nie muszę płacić, tylko Tobie zaufać. Czy wszystko doceniam? Czy szanuję? I w końcu czy sam coś daję z siebie?.
Wielka to odpowiedzialność która spadła na wybranych dwunastu — Szymon zwany Piotrem, brat jego Andrzej, Jakub syn Zebedeusza, brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub syn Alfeusza i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz ten który Go zdradził.
Żaden z powołanych Apostołów nie odznaczał się niczym szczególnym. W większości byli to zwykli rybacy, a ci, co pochodzili z innych warstw społecznych tak jak na przykład Mateusz, który był celnikiem nie cieszyli się sympatią współczesnych ludzi.(pobierali opłaty na rzecz Rzymian). Byli to zwykli, różni ludzie pełni obaw, rozterek i słabości.
Papież Jan XXIII zapisał w Dzienniczku duszy słowa , które najlepiej oddają ducha jego posłannictwa jako kapłana: ”Byłem dobrym, niewinnym chłopcem, trochę nieśmiałym. Chciałem za wszelką cenę kochać Boga i nie myślałem o niczym innym, jak tylko, aby zostać księdzem w służbie dusz prostych”.
Większość z nas nie wie do końca że do głoszenia Dobrej Nowiny są powołani nie tylko następcy Apostołów – Biskupi oraz prezbiterzy, jako ich pomocnicy, ale wszyscy ochrzczeni, cały Kościół Boży. Nie możemy być bierni i nie możemy zwalniać się z odpowiedzialności za przyszłość kościoła. Dlatego głosić Ewangelię musi cały Kościół, czyli wszyscy ochrzczeni nie tylko słowem, lecz także świadectwem życia. Apostołowie zostali powołani przez Jezusa. My również jesteśmy apostołami, zostaliśmy przez Niego wezwani do głoszenia Ewangelii, zaprowadzenia Królestwa Bożego na ziemi. Jesteśmy przez Niego wezwani i posłani do ludzi smutnych, aby ich pocieszać, do głodnych, aby ich nakarmić, do chorych, aby im przyjść z pomocą.”Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało” – jesteśmy wezwani do pracy na polu Pana, w Jego winnicy. Niech każdy odpowie na to wezwanie sumiennie i gorliwie. Bądźmy zatem prawdziwymi świadkami naszego Pana. AMEN.
Dodaj komentarz