Zesłanie Ducha Świętego 5.06.2022

Ewangelia (J 7, 37-39)

Strumienie wody żywej

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem:

«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza».

A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

Wiele już razy obchodziliśmy uroczystość  Zesłania Ducha Świętego. Wiele razy modliliśmy się do Niego. :”Przyjdź Duchu Święty ja pragnę lub „O Stworzycielu Duchu przyjdź”. Wiele też razy odczuwaliśmy na sobie działanie Ducha Świętego. Można po ludzku powiedzieć,  że zżyliśmy się z Duchem Świętym. Ale mimo wszystko jeszcze za Malo go znamy, za mało o nim wiemy. Spróbujmy prosić Go, aby pełnią swej łaski napełnił dziś nasze umysły i nasze serca.

Jezusa znamy dobrze, bo Jego życie, naukę i cuda opisali Ewangeliści na setkach stron. O Duchu Świętym  znajdziemy w Piśmie świętym zaledwie kilka stron. Stąd trudno nam poznać, kim On jest. Jak więc możemy doświadczyć Ducha Świętego, jeśli nie można Go dotknąć, zobaczyć, czy nawet sfotografować? Możemy Go poznać tylko z tego, co mówi o Nim Jezus oraz z Jego działania na ludzi, na nasz rozum, wolę i uczucia. Nawet niektórych rzeczy materialnych nie widzimy, a poznajemy je tylko z jakiegoś działania. Tak na przykład poznajemy elektryczność, przyciąganie ziemskie czy magnetyczne. Znamy siedem darów Ducha. U Żydów w Judaiźmie siedem jest liczbą doskonałą; dlatego mówimy o siedmiu darach: jest dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Te dary, Moi Kochani, są każdemu z Was udzielone, każdy z Was ma wiele charyzmatów, nawet więcej niż się spodziewamy. Macie charyzmat punktualności, solidności, szlachetności, bycia matką, ojcem, babcią, dziadkiem, dobrym pracownikiem, parafianinem, dobrym człowiekiem. Mamy różne dary i charyzmaty, jest to bogactwo, które jest nam udzielone.

Św. Paweł w liście do Galatów 5,22-23,mówiąc o owocach Ducha Świętego,pisze”miłość,radość,pokój,cierpliwość,uprzejmość,dobroć,wierność,łagodność,opanowanie”to są Jego czyli Ducha Św. dary. Niech te owoce będą codziennym naszym udziałem, niech zmieniają nasze serca, myśli, uczynki i słowa. Niech dadzą nam moc i siłę, do tego abyśmy mogli w sobie zwalczyć nienawiść i brak miłości łagodności i opanowania w stosunku do drugiego człowieka. Ten sam Duch św. który uczestniczył w stwarzaniu świata, narodzinach Jezusa i powstaniu Kościoła w Wieczerniku uczestniczył również w naszym życiu – w chwili naszego chrztu. Zostaliśmy bowiem ochrzczeni w imię Trójcy świętej w imię Ojca i Syna i Ducha św. W jeszcze pełniejszy sposób zstąpił na nas Duch Św. w chwili kiedy przyjmowaliśmy sakrament bierzmowania. Duch Święty mieszka w nas, jest z nami na stałe i zawsze chce nam pomagać. Każda dobra myśl, natchnienie, modlitwa i czyn – są Jego owocem. On umacnia naszą słabą wolę do dobrego. I chociaż w naszym życiu pomieszane jest dobro ze złem, prawda z fałszem, miłość z nienawiścią, to przecież nie zło nas pociąga, lecz dobro. Gdziekolwiek jest odrobina prawdy, dobra, miłości, sprawiedliwości i pokoju, tam są promienie działania Ducha Świętego. Trzeba tylko otworzyć swój umysł i serce i z Nim współpracować.

Kochani. Starajmy się być w naszym życiu wierni Duchowi Świętemu. Starajmy się być poddani Jego natchnieniom. Przyzywajmy Go nieustannie w naszym życiu pomimo że jesteśmy słabi, ponieważ przy Jego pomocy możemy być mocni. On pomnoży nasze siły, wystarczy tylko poddać się Jego działaniu.

Zaprośmy do nas Ducha Świętego. Zaprośmy Go szczególnie dzisiaj do naszych serc, do naszego życia, do naszej codzienności.

Zaprośmy Go również do naszej dzisiejszej modlitwy. Msza święta, w której uczestniczymy jest również szczególnym przejawem obecności Ducha Świętego. Za chwilę dary chleba i wina zostaną przemienione w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Nie będzie to jedynie symbol. Nie będzie to jedynie jakaś farsa z pogranicza religijności ludowej. Ale będzie to prawdziwa przemiana, która stanie się możliwa dzięki mocy Ducha Świętego, który zostanie przywołany nad darami chleba i wina i który stanie się głównym Konsekratorem, głównym Uświęcicielem tych darów.

Niech Duch Święty – Bóg, który jest darem miłości Ojca i Syna zstąpi dzisiaj znowu na nas. Niech nas odmieni, umocni. Niech będzie – jak śpiewaliśmy dzisiaj w Sekwencji – tym, który rozgrzeje serca twarde, da zasługę męstwa, da wieniec zwycięstwa, da szczęście bez miary. Niech będzie w końcu – jak prosił Święty Jan Paweł II – tym, który odnowi oblicze ziemi, również tej naszej ziemi.

Jeszcze parę słów na temat Uroczystości Zesłania Ducha Świętego:

1.Dlaczego „Pięćdziesiątnica”?

Święto Ducha Świętego obchodzimy pięćdziesiątego dnia po Zmartwychwstaniu Pańskim. W języku liturgicznym święto Zesłania Ducha Świętego nazywa się z tego powodu „Pięćdziesiątnicą”.Grecy mieli na to własne słowo – Pentecostes, czyli pięćdziesiątka. Łacina przejęła to słowo, używając „ Pentecoste ”.  Pozostaje to nie bez znaczenia dla współczesnych katolików – My mamy „Pięćdziesiątnicę”.

2. Skąd wzięła się alternatywna nazwa „Zielone świątki”?

Pięćdziesiątnica przypada w Polsce w okresie najpiękniejszego, najbujniejszego rozkwitu przyrody – święto to obchodzimy bowiem zwykle na przełomie maja i czerwca. Różne regiony Polski dopracowały się nieco odmiennego obyczaju zielonoświątkowego, ale wszystkie łączyło radość z długo oczekiwanego, „zielonego” okresu w roku. Wieńce w ten dzień zdobiły głowy dziewcząt, ludność wiejska w święto to urządzała też liczne zabawy, oczywiście na zielonym łonie przyrody. W zależności od regionu Polski „Zielone Świątki” nazywane były dawniej również Sobótkami (południowa Polska) lub Palinockami (Podlasie). Co ciekawe, tradycja Zielonych Świątek przetrwała również w Niemczech oraz na zachodniej Ukrainie.

3. To jedna z trzech najważniejszych uroczystości w Roku Liturgicznym!

Trzy największe uroczystości roku kościelnego są poświęcone trzem Osobom Trójcy Przenajświętszej: Boże Narodzenie jest świętem Boga Ojca, bo świętem Ojcostwa Bożego – Ojciec Przedwieczny zsyła Syna swego Jednorodzonego na ziemię, by grzeszną ludzkość odkupił. Wielkanoc jest świętem Boga Syna, który po męce i śmierci krzyżowej uwieńczył dzieło Odkupienia chwalebnym Zmartwychwstaniem.

Zielone Świątki wreszcie są świętem trzeciej Osoby boskiej, Ducha Świętego, którego Ojciec i Syn zsyłają na świat, aby to, co Ojciec stworzył, a Syn odkupił, zostało utwierdzone i poświęcone przez Niego.

4. Jak Pismo Święte przedstawia Zesłanie Ducha Świętego?

Dla przypomnienia, w Dziejach Apostolskich czytamy:” Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.” Ludzie zgromadzeni przed wieczernikiem uważali początkowo, że apostołowie upoili się winem! Wyszedł do nich święty Piotr i ogłosił im Jezusa Chrystusa. Mowa ta, nawróciła naraz trzy tysiące ludzi!

5. Tego dnia narodził się Kościół.

Według wielu pisarzy katolickich Pięćdziesiątnica jest niczym innym jak dniem narodzin Kościoła. Wspomniane trzy tysiące nawróconych rozmnożyły się z zadziwiającą prędkością. Nie musiało minąć pięćdziesiąt lat od dnia pięćdziesiątnicy, by w każdym zakątku znanego wówczas człowiekowi świata, usłyszano święte imię Jezusa Chrystusa.

Święty Jan Paweł II pisał, że choć Kościół narodził się na krzyżu w Wielki Piątek, trwał w ukryciu. Swoje narodziny postanowił ujawnić światu właśnie pięćdziesiąt dni później. Tego dnia – po ludzku – narodził się dla całego świata.

6. Niech zstąpi Duch Twój – wołanie w wigilię Zesłania.

Wielu katolików doskonale pamięta słowa Jana Pawła II z jego pierwszej pielgrzymki do ojczyzny, wypowiedziane w Warszawie. Papież wołał wówczas: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi! Telewizje i portale internetowe pokazywały nam ten moment tysiące razy, potrafimy nawet zaintonować go, tak jak Ojciec Święty. Ale czy pamiętamy, że słowa te – które z pewnością znacznie przyczyniły się do zmiany polskiej rzeczywistości – wypowiedziane były w wigilię Pięćdziesiątnicy właśnie? Tuż przed tymi słowami Jan Paweł II mówił: I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi:

Niech zstąpi Duch Twój!

Niech zstąpi Duch Twój!

I odnowi oblicze ziemi.

Tej Ziemi!