Ewangelia (Mt 21, 33-43)
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:
„Posłuchajcie innej przypowieści. Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej prasę, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego kamieniami obrzucili. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili.
W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: »Uszanują mojego syna«.
Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: »To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo«. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?”.
Rzekli Mu: „Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze”.
Jezus im rzekł: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: »Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach«. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam za brane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”.
Słowo Boże przychodzi do nas i staje przed nami podczas tej Mszy św. przybrawszy postać winnicy. Sam Pan Jezus zachęca do uważnego wysłuchania przypowieści: gospodarz zasadził winnicę, starannie ją przygotował, aby dała owoc: „Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie, zbudował wieżę” (w. 33). Właściciel dał ją w dzierżawę pewnym rolnikom; czyni ich w ten sposób uczestnikami swojego dobrobytu, jednocześnie licząc na ich osobisty wysiłek, aby winnica dała owoc.
Ale rolnicy nie tylko nie wypełnili swojego obowiązku, ale zlekceważyli a nawet zabili sługi, jakie wysłał właściciel, aby odebrać należny mu plon winnicy, w którą włożył tyle starań. Jeszcze bardziej przewrotne było ich zachowanie, kiedy zabili syna właściciela, wysłanego do nich. W sposób jasny dla wszystkich rolnicy z przypowieści postąpili niesprawiedliwie. Każdy człowiek powiedziałby, że są to „nędznicy” (w. 41), jak nazwali ich słuchacze Jezusa. Chociaż przypowieść rysuje się w tragicznych barwach, słowa Pana Jezusa niosą także przesłanie nadziei. Jak tłumaczył Papież Franciszek, jeśli rzeczywiście właściciel winnicy miał prawo, aby się zemścić, tak samo Bóg mógł pomścić swojego ukrzyżowanego Syna, a jednak, „rozczarowanie Boga z powodu niegodziwego postępowania ludzi nie jest ostatnim słowem! W tym jest wielka nowość chrześcijaństwa — Bóg, choć jest rozczarowany naszymi uchybieniami i grzechami, dotrzymuje swego słowa, nie rezygnuje, a przede wszystkim nie mści się!”„Ależ, bracia i siostry, —mówił Franciszek— Bóg się nie mści! Bóg kocha, nie mści się, czeka na nas, aby nam przebaczyć, aby nas przygarnąć. Za pośrednictwem «odrzuconych kamieni» — a Chrystus jest pierwszym kamieniem, który odrzucili budowniczy — przez sytuacje słabości i grzechu Bóg nadal wpuszcza w obieg «nowe wino» ze swojej winnicy, czyli miłosierdzie; to jest nowe wino z winnicy Pana — miłosierdzie. Jest tylko jedna przeszkoda dla nieustępliwej i czułej woli Boga: nasza arogancja i nasza zarozumiałość, która czasami staje się wręcz przemocą! W obliczu tych postaw i tam, gdzie nie rodzą się owoce, Słowo Boże zachowuje całą swoją siłę wyrzutu i przestrogi: «Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”
W psalmie responsoryjnym werset brzmi jakby „modlitwa” winnicy: „Powróć, Boże Zastępów, wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl. Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, latorośl, którą umocniłeś dla siebie.”Jezus mówi o sobie: ”Ja jestem krzewem winnym, wy zaś latoroślami”.( J15,5 ).W Ewangelii opowiada przypowieść o winnicy i jej dzierżawcach. Jest to okres winobrania. Dzisiejszą przypowieść można odczytać na dwa sposoby. Pierwszy to skupienie się na historii, drugi to przeniesienie jej w nasze czasy i realia. Na pewno bardziej będzie nas interesował drugi sposób interpretacji, ale nie możemy też pominąć pierwszego, ponieważ trudno nam będzie zrozumieć tego drugiego. Historycznie patrząc Gospodarzem winnicy jest Pan Bóg. Winnicą, jak ukazuje to dzisiejsze pierwsze czytanie, jest naród Izraelski. Dzierżawcami winnicy są przywódcy Izraelscy: kapłani, uczeni w piśmie i faryzeusze. Grupą sług wysłanych przez gospodarza są prorocy, których Bóg posyłał, aby napominali naród wybrany –Izrael. Synem gospodarza, którego dzierżawcy zabili, jest Jezus Chrystus. Nowymi dzierżawcami, którym gospodarz wydzierżawił winnicę, są Apostołowie Chrystusa. Są oni nowymi przywódcami Ludu Bożego. Zakończenie przypowieści sugeruje, że kapłani, uczeni w piśmie i faryzeusze wiedzieli dobrze, że to o nich Jezus mówi. Zamiast się jednak nawrócić, dalej uparcie kroczyli błędną drogą. Przypowieść o winnicy jest jedną z najcenniejszych chrystusowych przypowieści, ponieważ pozwala nam, poznać sposób Bożego działania nie tylko wobec narodu wybranego, ale również każdego z nas. Przypowieść ta ukazuje dwa oblicza Pana Boga: ukazuje Boga jako cierpliwego Ojca i jako Sprawiedliwego sędziego.
Chrystus często mówił w przypowieściach, aby unaocznić pewne treści. Zazwyczaj były one na początku zakryte dla słuchaczy. Każdemu z nas Bóg dał winnicę. Nasze rodziny, nasze wspólnoty, nasza praca, nasz kościół, nasze środowisko są częścią naszej winnicy. Bóg nie wyklucza nikogo z ich winnicy. Ludzie wykluczają się, nie dbając o winnicę, którą otrzymali.
To my jesteśmy dzierżawcami Bożej winnicy. Tą winnicą jest to, co Bóg w swojej nieskończonej miłości nam ofiarował. Nasze życie, zdrowie, talenty, zdolności i czas naszego życia tu na ziemi. Również od nas spodziewa się owoców. Do nas także posyła swoje sługi w postaci kapłanów i dobrych ludzi, po to abyśmy rodzili dobre owoce. Do każdego wyciąga swoją rękę, każdego upomina poprzez różne okoliczności i doświadczenia naszego życia. Umiejmy dobrze odczytywać Boże znaki. Umiejmy wykorzystać dawane nam przez Boga szanse. Bądźmy Bogu za nie wdzięczni. Nieustannie się nawracajmy. Wydawajmy dobre owoce. Bądźmy dobrymi dzierżawcami. Dziękując dziś Chrystusowi za przypomnienie nam, że Bóg jest cierpliwym i miłosiernym Ojcem, ale również jest Sprawiedliwym Sędzią.
Dodaj komentarz